De term 'orthomoleculair' werd voor het eerst gebruikt in 1968, door professor Linus Pauling. Ortho komt uit het Grieks en betekent: juist, recht of gezond, en moleculair staat voor: de moleculen betreffende. In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er dus naar met stoffen te werken die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken. Helaas is het moeilijk om met onze moderne voeding de juiste en voldoende voedingsstoffen binnen te krijgen. De orthomoleculaire geneeskunde gaat uit van optimale hoeveelheden van alle voedingsstoffen. De ADH (aanbevolen dagelijkse hoeveelheden of RI (referentie inname) geeft vaak de minimale hoeveelheid aan om geen gebreksziekten te krijgen. De optimale hoeveelheden liggen dan ook vaak boven de ADH of RI. Daarom kan het noodzakelijk zijn om naast een goed en evenwichtig voedingspatroon (wat altijd de basis moet zijn) je ook geadviseerd wordt om aan te vullen met suppletie om eventuele tekorten zo snel mogelijk weer aan te vullen.  Deze behoefte verschilt per persoon en kan eventueel gemeten worden met een geschikte bloedtest. Soms kan het ook nodig zijn om bepaalde voedingsmiddelen (tijdelijk) te vermijden en kunnen we samen op zoek gaan naar geschikte alternatieven. De natuur heeft ook mooie stoffen die we in kunnen zetten bij bepaalde klachten om de therapie te optimaliseren.